"Oto jestem. Zadany cios i czyn spełniony.
Otwarcie i bez lęku powiem wam, jak zginął.
Otuliłam go płótna płachtą, mocno tkaną,
Jak siecią. Nie mógł uciec ani się uchylić
Przed ciosem. Uderzyłam raz po raz, dwukrotnie,
A on krzyknął dwa razy i upadł nieżywy.
A gdy leżał, zadałam trzeci cios: ofiarny,
w podzięce Zeusowi, władcy państwa zmarłych…
Tak oto padł i zginął. Wówczas dusza jego
Ustami wypłynęła razem z krwi strumieniem
tak silnym, że mnie całą skropił jak deszcz czarny.
I wstrząsnęła mną rozkosz jak ziemią po deszczu,
Gdy czuje nabrzmiewanie kiełkujących nasion."
Ajschylos, Oresteja